nl
Wie liever duizelig is van inspanning dan van Passoa, doet er goed aan om op vrijdagochtend naar de zaktraining te gaan bij van Fightingclub van Dams in Utrecht. Geeft meteen een energie-injectie voor het hele weekend.
Achter de balie verwelkomt vechtschool-eigenaar Loyd me vriendelijk. Het voelt alsof ik in zijn restaurantje binnenkom. Het is donker, er staan tafels en stoelen en ik voel me welkom.
Boven rent een zwerm sporters in bokshandschoenen al warm. Vlug doe ik mijn zwachtels om en sluit aan. De vloer is een puzzel van legmatten, rood en zwart. We slalommen langs bokszakken. De dojo is gigantisch, er hangen wel twintig zakken. Langs de kant staan een paar statafels.
Tussen de tientallen mannen zie ik ook leggings. Ze horen bij vrouwen, meer dan een handvol. Eén van hen heeft haar dochter meegenomen naar de les. Ze zit braaf langs de kant op een iPad te pingelen. Er zit nog een jochie bij, op zijn scherm zie ik een schaakbord.
Zaktraining
Bij de les Thaiboksen zaktraining vorm je duo’s, en met je maatje kies je een bokszak. Loyd geeft telkens de stoot- en trapcombinaties aan, en vervolgens ga je los. Ik hou de bokszak tegen, aan de andere kant worden flinke dreunen uitgedeeld. Tussen elke combinatie is opdrukken het devies. Op de achtergrond radio-house.
Als ik wil kan ik slacken, niemand die in m’n nek staat te hijgen dat het beter moet. Maar dat doe ik niet, juist omdat ik er alleen mezelf mee heb. En omdat ik omringd wordt door sloopkogels. De les duurt een uur, en omdat je elkaar steeds afwisselt is dit prima vol te houden.
Cross Jab Hook
De meeste vrouwen volgen de les wekelijks. De balans man-vrouw is bij boksscholen meestal ver te zoeken. Ook hier overstijgt de testosteron, maar er hangt geen machosfeer. Iedereen is gefocust op het doelwit dat voor hun ogen bungelt.
Ik heb een auto en daarmee is de afstand naar het industrieterrein in Maarssen goed te overbruggen. Als de school in de stad zou liggen, zou ik de wekelijkse les ongetwijfeld in mijn routine opnemen. Nu ga ik die commitment niet aan, maar gelukkig hoeft dat ook niet met OneFit.
Aan het einde glimmen de vloermatten in zweet. Ik bedank mijn maatje en sleep mijn zware benen de trap af. In het dameskleedhok ligt een bananenschil en een vergeten kettinkje. Ik pak het op en geef het af bij de balie. Loyd vraagt hoe ik het vond, en of ze me hier vaker gaan zien. “Ik heb zo’n vermoeden van wel”, antwoord ik.
Shinta is altijd op zoek naar nieuwe manieren om lichaam en geest te slijpen. Haar obsessie voor zelfverbetering zorgt voor een druk schema waarin yoga, zwemmen, vechtsporten, reizen en artikelen schrijven strijden om aandacht. Voor OneFit duikt ze diep in het Utrechtse lesaanbod én vist ze de meest opvallende lesjes uit de OneFit-jungle.
